Nieuws - David Goradok
28-11-2012 - Een klein stukje tekst deel van het levensverhaal van Anja en David. Wie is Anja? En wie is David? Een kennismaking.
We moesten meekomen, een aardig eindje rijden. Dat gebeurt wel vaker, onze contactpersoon in Belarus wil ons iets laten zien. Na een half uur hobbelen en schommelen over de niet altijd even vlakke wegen van het Wit-Russische platteland, komen we aan bij een paar vervallen huisjes. Een klein gehucht, aan de buitenrand van een kleine plattelandsstad.Het meest verwaarloosde huisje vormt het doel van ons bezoek. In die bouwval woont een alleenstaande moeder samen met haar gehandicapte zoon. Wie kijkt naar hen om? Ieder daar heeft meer dan genoeg aan zijn eigen beslommeringen; we zijn hier in het arme zuiden van Belarus, dicht bij de Oekraïnse grens.
De moeder is Anja, kapster van beroep, ze heeft niet altijd werk en moet dus rondkomen met weinig.
Ze ontvangt een kleine (gehandicapten-)uitkering voor haar zoontje. De autistische jongen heet David, hij is doof en heeft slikproblemen, eten en drinken gaat lastig. Puree gekookte aardappelen zijn dagelijkse kost, daarin verslikt hij zich niet zo snel. David is al een tijdje bij huis, dag in dag uit; op een dagverblijf waar hij een paar dagen per week met veel plezier heen ging was hij niet langer welkom. David vroeg teveel zorg en aandacht, veel meer dan dit dagverblijf voor gehandicapte kinderen kan bieden.Het is herfst en de barre Russische winter staat voor de deur, ’s nachts kan het al aardig vriezen.
De nok van het huis lekt en dat wordt ter plekke gerepareerd. Een grote hoeveelheid stammetjes worden ingekocht, en in een paar dagen tijd ook gezaagd, gekloofd en gestapeld.
Zelfs zorgen vrienden van onze stichting TGH uit een naburig dorp dat een aantal zakken met aardappelen en andere proviand voor de winter hier wordt afgeleverd. Zo schrijnend hebben zelfs zij het nog niet vaak gezien. We zijn verrast en een beetje stil tegelijk - dit maken we in Belarus echt niet vaak mee.
Het jaar daarop, het is inmiddels 2012, krijgt David gehoorapparaten aangemeten. Met Anja hopen we dat dit een positief effect zal hebben op David's functioneren. Ook wordt een blender gekocht, waardoor David het eten beter afgaat, en hij nu veel minder eenzijdig eten krijgt. Ook fruit en groenten kunnen gemalen worden.
Wat moeten we verder doen? Er is nog steeds geen stromend water. Het sanitair bestaat uit het 'huisje' achter. Zou David niet toch weer naar een kinderdagverblijf mogen, zodat hij meer gestimuleerd wordt in zijn ontwikkeling? En zodat Anja wat meer haar handen vrij heeft en haar kappersberoep kan uitoefenen?
Er blijven veel vragen.
Een klein gehucht, aan de buitenrand van een kleine plattelandsstad in Belarus.
Een stad met de mooie naam 'David Goradok'.
Oh, u spreekt en verstaat geen Russisch?
Voor de goede verstaander: David Goradok, dat is de 'Stad van David'!